ZAMAN
Anbean yudumladı yıllar günleri,
Hala bir çocuğum şimdi sanki,
Yürümeyi öğreniyorum,
Geziniyorum
Ve arıyorum yitik şiirleri.
Berhava olmuş gülümseyişi ve bedelsiz sevinci.
Soyguna uğramış ağaçların sessizliğiyle sarhoşum
Tek bir söz bile etmeden geçip gidiyor zaman,
Kaşını kaldırmış yaratanı anımsatıyor bana
Gökyüzüne savrulmuş kartalın kanatları,
(Senin içinde hapsediyor beni biliyorum)
Ve mum gibi eriyorum anbean.
Kendi gemini vurur bu ruha tapınmalar
Yatıştırır çilekeş demleri tutkusuyla
Yakıyorlar kuru yaprakları,
Kasım ayının faytonunu da,
Yad ellerde bir yerlere götürüyorlar
Gökyüzüne resmedilen turnalar bu seneyi de
Kadere direndikçe ve var olduğumuz sürece
Yüz misli parlak ve yolsuz izsiz yollarla
Biz zavallılar dolaşıyoruz sessizce
Ve can veriyoruz tılsım gözü arayışında
Kar taneleri dökülür kum saatlerinden
Islah eder bildiğini okuyan zaman da
Dilekleri…. Sonunda Allahsızca.
Hava çok soğuk…
Yeminli yargıçlara benziyor aylar da.
Saşa GVELESİANİ
Türkçesi: Hasan Çelik
დრო
წლებმა დღეები წუთებად შესვეს,
ახლაც ბავშვივით ვსწავლობ სიარულს,
დავდივარ, დაკარგულ ლექსებს,
გამქრალ ღიმილს და იაფ სიხარულს.
გაძარცვულ ხეთა სიჩუმით ვთვრები,
დრო მიდის ისე, სიტყვაც არ უთქვამს,
ცად აქნეული არწივის ფრთები,
წარბებ აწეულს მაგონებს უფალს.
(მე ვიიცი, შენში სიტყვა მაკავებს)
და სანთელივით თვალდათვალ ვდნები,
ლოცვა მოსდებს ამ სულს სადავეს,
დააცხრობს წუთებს ნაწამებს ვნებით.
ხმელ ფოთლებს წვავენ, ნოემბრის თრიაქს,
რჩება ფიქრები, სიტყვებს მოვეშვი,
ცაში დახატულ წეროებს მიაქვთ,
ეს წელიწადიც სადღაც შორეთში.
ბედს ვეურჩებით და სანამდე ვართ,
ასჯერ ნათელი უგზოო გზებით,
ჩვენ, საბრალონი, ჩუმად დავდივართ
და ნატვრისთვალის ძებნაში ვკვდებით.
ქვიშის საათება ფიფქები სცვივა,
თავისნათქვამა დრო მოარჯულებს… მერე უღმერთოდ.
ცივა…
თვეები ჰგვანან ნაფიც მსაჯულებს.
საშა გველესიანი