İSRAFİL PARLAK GİTTİ
Ömrünün çoğunu Kars’ta tiyatro sahnesini var etmek için savaştı. Tiyatroyu kapadılar. Yalnız kaldı. Biz sinemacılar oraya gittiğimizde her şeyimize koşturan ve hiç bir beklentisi olmayan biriydi. Biz bizim işimiz bitip dönünce İstanbul’a, o yine yalnız kaldı.
İnsanlara karşılıksız yardım için köy köy dolaşırdı. Ona “Mecnun” derlerdi. Anlamazlardı, yine yalnız kaldı.
Resmi kurumlarda memurluk yaptı. Bir yanlış görünce hemen en yüksek sesle dile getirirdi. Kimse arkasında durmazdı, yalnız kaldı.
O hep yalnızdı ve sevgili yol arkadaşım yalnız başına gitti. Seni ve yalnızlığını unutmayacağım.
