Kadın, sel gibi…
Kadın, sel gibi…
Ayak izlerinin dibine çöken suyla susuzluğumu gideriyorum,
Güneşten ağarmış çillerini kırmızı ve pembe sayıyorum,
Her gülümsemeni aklımdan siliyorum,
Ve sıcak nefesin kalbimi altüst ediyor…
Temmuz sıcağında, ruhunu serinletmek için üflüyorum
Ve göğsünün çukuru bakışlarımı yakalıyor, senden gizli,
Sana bakıyorum ve sen, hiçbir şeyi fark etmemiş gibi yaparak,
Gülümsüyorum ve gözlerini kapatıyorum, senin kadar kurnaz…
Ayağa kalkıyorsun, ıslak kum tanelerini vücudundan silkeliyorsun,
Plajdan çıkıyorsun ve güneş bir yay gibi vücudunu takip ediyor,
Kalçalarını sallayarak, öyle bir adım atıyorsun ki,
Sanki dünya sana sürekli borçluymuş gibi…
Gidiyorsun, kıyının iniltilerini ve iniltilerini getiriyorsun,
Sanki ölümlüleri fark etmiyormuşsun gibi, güneşin çocuğu,
Tutku sağanakları akıyor ve deniz dalgası köpük bile değil,
Deniz ve ben senin açlığını paylaştık…
Ayak izlerine yerleşen suyla susuzluğumu gideriyorum
Ve ter yerine, tutkunun çiyi bedenimi serinletiyor,
Senin gibi bir kadın görmedim, sel gibi
Ve bu kumsalın bu yıl bir daha asla bir “Tanrısı” olmayacak.
ქალი, ვით წარღვნა …
ქალი, ვით წარღვნა …
შენს ნაკვალევში დაგუბებულ წყლით ვიკლავ წყურვილს,
მზისგან დაკორტნილ ჭორფლებს გითვლი ღაწვს და ყვრიმალზე,
შენს ყოველ ღიმილს გადავყავარ სრულად ჭკუიდან
და ცხელი სუნთქვა გულს მიყენებს თავდაყირაზე…
ივლისის ხვითქში სულს გიბერავ გასაგრილებლად
და მზერას მტაცებს მკერდის ღარი შენგან მალულად,
შემოგაშტერდი და შენ, ვითომ, ვერაფერს ამჩნევ,
იღიმები და თვალებს ნაბავ შენებრ მზაკვრულად…
დგები, იფერთხავ სხეულიდან სველ ქვიშის მარცვლებს,
ტოვებ პლიაჟს და მზეც შენ სხეულს მოსდევს არშიად,
ისეთ ნაბიჯით მიირწევი თეძოს ნარნარით,
თითქოს, სამყაროც შენს წინაშე მუდმივ ვალშია…
მიდიხარ, მიგაქვს სანაპიროს ოხვრა და კვნესა,
თითქოს, მოკვდავებს ვერც კი ამჩნევ, თავად მზის შვილი,
დუჟი მდის ვნების, და ზღვის ტალღაც არია ქაფმა,
მე და ზღვას ერთად დაგვმართნია შენი შიმშილი…
შენს ნაკვალევში დაგუბებულ წყლით ვიკლავ წყურვილს
და ოფლის ნაცვლად ვნების ცვარი მინამავს სხეულს,
მე შენი მსგავსი არ მიხილავს ქალი, ვით წარღვნა
და არც ამ პლიაჟს ეყოლება სხვა ,,ღმერთი“ წლეულს.
ირაკლი ნადარეიშვილი
